Μου αρέσει πολύ που μου στέλνετε μηνύματα και μέηλ ζητώντας μου συνταγές και συμβουλές για τα τραπέζια σας, κυρίως γιατί ούτε που τα φανταζόμουν αυτά τα μεγαλεία όταν ξεκίνησα να μαγειρεύω καμιά δεκαπενταετία πριν. Δεν ξέρω αν έχω γράψει την ιστορία για το πως άρχισα να ασχολούμαι με την μαγειρική αλλά η αλήθεια είναι πως μέχρι τότε το delivery πήγαινε σύννεφο και ο καημένος ο Ιάσονας ήταν ένα παιδάκι που μεγάλωσε τρώγοντας κάθε είδους κροκέτα με αποτέλεσμα όταν κάποτε, γύρω στα τέσσερα του, είδε σε ένα τραπέζι ένα μύδι, να μην ξέρει αν ήταν φαγώσιμο ή διακοσμητικό.
Εγώ βλέπετε, την εποχή εκείνη ήμουν αλλού για αλλού, και η κουζίνα ήταν το τελευταίο από τα μέρη που με ενδιέφερε να περάσω τον χρόνο μου, μέχρι την ημέρα που ο Ιάσονας επέστρεψε από το σχολείο και μου ανακοίνωσε πολύ σοβαρός και προβληματισμένος ότι "των υπόλοιπων παιδιών οι μαμάδες τους μαγειρεύουν να ξέρεις, και εγώ δεν θα ξαναφάω ποτέ delivery”. Ήταν γύρω στα έντεκα τότε, και εννοείται πως από την επόμενη κιόλας μέρα άρχισα να προσπαθώ. Ξεκίνησα από τα βασικά, μπιφτέκια στον φούρνο με πατάτες και μακαρονάδες, και κάπου στην διαδρομή γεννήθηκε ένας μεγάλος έρωτας που κρατάει ακόμα.
Η αρχή ήταν διστακτική, αλλά γρήγορα άρχισα να πειραματίζομαι, να δοκιμάζω συνταγές, να κάνω μαθήματα στο Λονδίνο, να πειράζω κλασσικά πιάτα με παράξενα υλικά και… the rest is history. Δεν ήταν ένας δρόμος στρωμένος πάντα με ροδοπέταλα, τα αγόρια και οι κολλητοί μου έχουν να σας διηγηθούν πολλές παταγώδεις αποτυχίες, όμως ήταν και παραμένει μια διαδρομή συναρπαστική, και ένα χόμπι μέσα από το οποίο λέω "σ` αγαπώ" σε εκείνους που νοιώθω πως το αξίζουν. Επίσης, είναι μια ακόμα μορφή ψυχοθεραπείας μια που, επειδή μαγειρεύω αυστηρά και μόνο όταν έχω κέφι, την ώρα που ψιλοκόβω λαχανικά, μετράω υλικά ή ανακατεύω κατσαρόλες το μυαλό μου αδειάζει και χαλαρώνει σαν να πατάω ένα ανακουφιστικό pause.
Γενικά - αν και κατά καιρούς καταπιάνομαι και με πιο δύσκολα ή φιλόδοξα μαγειρικά εγχειρήματα- προτιμώ τις εύκολες συνταγές και ειδικότερα εκείνες που όταν έχω τραπέζι μου επιτρέπουν να βρίσκομαι στο σαλόνι ή την τραπεζαρία με τους φίλους μου περισσότερη ώρα από ότι στην κουζίνα. Και να πω εδώ πως τα καλέσματα στο σπίτι μας δεν είναι ποτέ τυπικά ή κοινωνικά. Καλούμε εκείνους που αγαπάμε, τους φίλους της καρδιάς μας και τους ανθρώπους με τους οποίους νοιώθουμε πως μας συνδέουν πράγματα. Για τα υπόλοιπα υπάρχουν πάντα τα εστιατόρια.
Μετά απο όλη αυτή την φλυαρία λοιπόν, voila μια συνταγή που με βγάζει ασπροπρόσωπη πάντα και που είναι πολύ ωραία ιδέα για πρώτο πιάτο σε ένα τραπέζι αλλά και για κύριο πιάτο επίσης.
Τάρτα με Camembert και ντοματίνια
Υλικά (για μια μεγάλη τάρτα ή 8 ατομικές)
Για την τάρτα
- 200 γρ βούτυρο ανάλατο παγωμένο και κομμένο σε κομματάκια
- 450 γρ αλεύρι για όλες τις χρήσεις
- δύο κρόκους αυγού
- επτά με οκτώ κουταλιές της σούπας νερό παγωμένο
- ένα κουταλάκι του γλυκού αλάτι
Για την γέμιση
- Δύο κουταλιές της σούπας μουστάρδα Dijon
- 300 γρ. Γραβιέρα πικάντικη τριμμένη
- 2 Camembert χωρίς την φλούδα κομμένα σε μικρούς κύβους
- Από ένα κουταλάκι του γλυκού θυμάρι, δεντρολίβανο, σκορδόσκονη και μαϊντανό
- Μια κουταλιά της σούπας ελαιόλαδο
- Δεκαπέντε ντοματίνια κομμένα στην μέση, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και πολύχρωμα.
Εκτέλεση
Βάζoυμε όλα τα υλικά για την ζύμη στο μίξερ, τα χτυπάμε μέχρι να ανακατευτούν τελείως και να γίνουν μια μαλακή μάζα που θα ξεκολλάει εύκολα από τον αναδευτήρα (αν χρειαστεί προσθέτουμε κι άλλο παγωμένο νερό μέχρι να φτάσετε στο αποτέλεσμα που θέλουμε) τυλίγουμε την ζύμη σε μεμβράνη και την βάζουμε στο ψυγείο για μισή ώρα..
Στην συνέχεια περνάμε τον πάγκο εργασίας μας με ένα υγρό βετέξ, στρώνουμε επάνω δύο φύλλα μεμβράνη το ένα δίπλα στο άλλο και πάνω εκεί απλώνουμε την ζύμη με τον πλάστη στο πλάτος που θέλουμε για την ταρτιέρα μας.. Είναι φοβερή πατέντα αυτή με την μεμβράνη γιατί δεν κολλάει η ζύμη στον πάγκο, ούτε χαλάει και όσο λεπτή και αν γίνει την σηκώνουμε μαζί με την μεμβράνη, την αναποδογυρίζουμε στην ταρτιέρα και είμαστε έτοιμοι.
Στην συνέχεια τρυπάμε την ζύμη με ένα πιρούνι γύρω γύρω για να μην φουσκώσει στο ψήσιμο και ψήνουμε για περίπου 20 λεπτά σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 στον αέρα, στην μεσαία σχάρα, μέχρι να έχουμεε ένα χρυσαφένιο κέλυφος. Το αφήνουμε να κρυώσει για λίγο και μετά το γεμίζουμε
Σε ένα μεγάλο μπολ ανακατεύουμε τους κύβους του Camembert με το λάδι, τα μπαχαρικά και το αλατοπίπερο. Αλείβουμε το εσωτερικό της τάρτας με την μουστάρδα , απλώνουμε από πάνω την τριμμένη γραβιέρα και στην συνέχεια να απογεμίζουμε με το μείγμα του Camembert. Γαρνίρουμε με τα ντοματίνια και ψήνουμε την τάρτα στο κάτω ράφι, σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς στον αέρα μέχρι να ροδίσει ...Σερβίρουμε σκέτη αν την προορίζουμε για ορεκτικό, ή με πράσινη σαλάτα.
Tip. Μπορούμε να ετοιμάσουμε το κέλυφος της τάρτας από την προηγούμενη μέρα, να το ψήσουμε, και να το αφήσουμε εκτός ψυγείου. Και να το γεμίσουμε την επόμενη. Βοηθάει να ετοιμάζουμε ότι μπορούμε από την προηγούμενη όταν έχουμε κόσμο σπίτι, έτσι δεν είναι? Α!!! Και δεν ξεχνάμε να βουτυρώσουμε την ταρτιέρα πριν βάλουμε μέσα την ζύμη...
